స్విస్ స్వర్గం

స్విస్ స్వర్గం

మూడు రోజుల పారిస్ నగర విహారం ముగించుకుని నాలుగో రోజు ఉదయం సుమారు తొమ్మిది గంటలకు బస్సులో Switzerland బయల్దేరాం. స్విస్ చేరేసరికి సాయంత్రం అవుతుందని నేను కెమెరా, ఐపాడ్, నా అమరావతి కధల పుస్తకం అందుబాటులో పెట్టుకున్నాను.

కంట్రీ సైడ్ డ్రైవ్ ప్రకృతికి దగ్గరగా తీసుకెళ్తుంది మనల్ని. బంగారు వర్ణాన్ని పరిచినట్టు గోధుమ చేలు,

కనుచూపు మేరా పరుచున్న పచ్చటి పొలాలు,

బొమ్మరిల్లుల్లాంటి ఇళ్లులు,

  రకరాకాల నృత్యాలు చేస్తున్నట్టు గుమికూడిన మేఘాలు

కనులకు, మనసుకు మహా పండుగే.

మరికొన్ని పచ్చదనాలు

రాత్రి సుమారు ఏడు గంటలకు చేరాం. ఫార్మ్ హౌస్ కి తీసుకెళ్ళారు. డే లాంగ్ జర్నీ అలసట, ఆకలి, నిద్ర అన్ని అలా ఎగిరిపోయాయి ఆ farm హౌస్ చూడగానే. పారిస్ ఎంత బాగున్నా, it’s a city at the end. ప్రకృతిలోని అందం ఏ నగరానికి రానే రాదు.

ఓ పర్వతం పైన చిన్న ఇల్లు అది. చుట్టూ పర్వతపు అంచులు, పచ్చటి పొలాలు, మేఘాల మధ్య నుంచీ వెళ్ళనా వద్దా అంటున్న సూర్యుడు…ఓహ్ ఎన్నని చెప్పను. ఈ అందాలతో పాటు కోళ్ళు, రెండు నెమలులు, కుందేళ్ళు, గుర్రాలు, ఆవులు. నావరకు నాకు ట్రిప్ ఇస్ సుస్సేఫుల్ అనిపించేసింది ఆ ప్లేస్ చూడగానే. ఎగిరి గంతెయ్యాల్లన్నంత ఆనందం. అక్కడ చెట్టుకు కట్టిన ఉయ్యాలను చూడగానే చిన్నపిల్లనయిపోయాను నేను.

ఆ ఇంటి ఆవరణలో రెండు పడక్కుర్చీలు. నా చేతికో పుస్తకం, పక్కనేమో బఠానీలు, మరమరాలు, కుదిరితే వేడి వేడి పకోడీలు, పొగలు కక్కే కాఫీ  ఉంటేనా…. ఆహా నాకీ స్వర్గం చాలు 🙂

జస్ట్ ఇమాజిన్, ఆ కుర్చీలో కులాసాగా కూర్చుని విలాసంగా ఈ దృశ్యాలు చూడటం

అక్కడున్న ఏవేవో పరికరాలు

ఒక పక్కన నును వెచ్చటి ఎండ, మరో వైపు నుంచీ కమ్ముకొస్తున్న మేఘాలు…ఇదంతా రాత్రి ఎనిమిది తొమ్మిది మధ్యన.

అదిగో విమానం కనిపించిందా?చిన్నప్పుడు విమానం మోత వినిపిస్తే గబా గబా బయటకు వచ్చి మెడ ఇంత పొడుగునా జాపుకుని చూసేవాళ్ళం కదూ!

బంగారపు సిరులు

నిజంగా దేవుడు స్వర్గాన్ని సృష్టించి మనకిచ్చాడు.

మగవాళ్ళందరూ ఏవో కబుర్లలో పడ్డారు, ఏముంటుంది ఫుట్ బాల్ గెలుపోటములు తీవ్రాతి తీవ్రంగా చర్చిచేసుకున్నారు. పిల్లలకు అక్కడో ఫుట్ బాల్  దొరికింది, వాళ్ళు ఆటల్లో పడ్డారు.  నేను ఎడా పెడా ఫోటోలు తీసేస్తుంటే, బాబిత అనే ఆవిడ వచ్చి అలా వాక్ కి  వెల్లోద్దామా అని అడిగారు. నేనెక్కడ ఉద్యోగం చేస్తున్నానో, ఆవిడ ఎందుకు జాబు మానేసారో  ఒకరి గురించి ఒకరం చెప్పుకుంటూ ఈ దారిలో నడిచాం.

బబితకు ఫార్మ్ హౌస్ లో నెమలీక దొరికింది, అలా దొరకటం అదృష్టం అంటూ నాకు చూపించింది. చిన్నప్పుడు నోటు పుస్తకాలో దాచుకునేవాళ్ళమే — వాటికి  చెక్కిన పెన్సిల్ పొట్టు, రబ్బరు  మేతగా కూడా వేసేవాళ్ళం, అవి తలుచుకుంటూ నవ్వుకుంటూ నడిచాం. అప్పుడే సూరీడు అస్తమిస్తూ ఉన్నాడు. “నాకో ఐడియా, మీరు నెమలీకను సూర్య కాంతి పడేలా పట్టుకోండి, నేనో ఫోటో తోసుకుంటా”, అన్నాను.

ఈ ఫోటో చూపించాను. హే భలే ఉందే, ఈసారి మీరు పట్టుకోండి నేనూ ఫోటో తీసుకుంటాను అని తన మొబైల్ లో ఆవిడ క్లిక్ క్లిక్ మనిపించారు.

ఆ పక్కనే ఉన్న ఇళ్ళు.

ఎంత అందంగా ఉన్నాయి  కదూ ఈ పరిసరాలు. బబిత కూడా నాలాంటిదే. sorry guys, we are peeping into your privacy అంటూ వారి ఆవరణలోకి తొంగి తొంగి చూసాం. పిల్లలు  ఆడుకోవటానికి వాళ్ళు ఎంత చక్కగా పెట్టుకున్నారో చూడండి. ఇంతలో ఆ ఇంట్లో నుంచీ ఒకాయన బయటకు వచ్చారు. స్నేహపూర్వకంగా నవ్వారు. ఆయనకు ఇంగ్లీష్ రాదు. మేము పదాలు పదాలు మాట్లాడుతూ మీ ఇళ్ళు, ఈ పరిసరాలు, వాతావరణం చాలా బాగున్నాయి అని చెప్పాం. ఆయన థాంక్స్ థాంక్స్ అన్నారు.

మరో ఇళ్ళు. ఈ ఇంటి ముందు నుంచొని , అదేదో మా ఇల్లే అన్నట్టు ఫోసులు పెడుతూ తెగ ఫోటోలు దిగాం. ఈ వాక్ గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా నీకు నేను, నాకు నువ్వు గుర్తోస్తాం అంది బాబిత. ఇంతలో ఇంటాయనలు ఎదురొచ్చారు.

 

ఈ పెత్తనాలన్నీ చేసి మేము తిరిగి వెళ్లేసరికి అందరు దాదపుగా భోజనాలు చేసేసారు. అక్కడ నుంచీ వెళ్ళటానికి బస్సు కూడా సిద్దంగా ఉంది. మేము  కూరకపోతే మా బుడంకాయలు తింటారా! హమ్మయ్య అమ్మ లేదు అనుకుంటూ ఎంచక్కా ఆడేసుకుంటున్నారు. గబా గబా కాస్త తిన్నామనిపించి బయలుదేరాం.

టూర్ మేనేజర్ కు హృదయపూర్వక కృతఙ్ఞతలు చెప్పి బస్సేక్కాం. వెళ్ళే ముందు రంగు రంగుల ఆకాశాన్ని తృప్తిగా జ్ఞాపకంగా ఫోటో తీసుకున్నా.

I wish I could stay there for some more time. ఎంత సేపున్నా తనివి తీరదు. కెనడా లాంటి దేశాలకు  ఇమ్మిగ్రేషన్ అప్లై చేస్తున్నప్పుడు, చదువుకు ఇన్ని, profession కి ఇన్ని పాయింట్స్ అని ఉంటుందే, అలాగే దేవుడు కూడా మనుష్యులను పుట్టించేటప్పుడు ఎక్కువ పాయింట్స్ వచ్చిన వారిని స్విస్ లాంటి ప్రకృతి అందాల దేశాలలో పుట్టిస్తాడు కాబోలు!

మిగతా స్విస్ విశేషాలు మరో టపాలో……