మూడేళ్ళ ప్రయాణం

మూడేళ్ళ ప్రయాణం 

 ఏమంత ఆలోచించకుండానే ఆలోచనలు అని మొదలుపెట్టేసిన ఈ బ్లాగ్ కు ముచ్చటగా మూడేళ్ళు  నిండాయి. ఈ ఆలోచనలను నేనే మొదలుపెట్టినా, నాలో భాగమైపోతుందని ఆ నాడు నేను అనుకోలేదు. వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే ఎన్నో అనుభూతులు.

రాయటం ఒక అనుభూతి. విమర్శలు ప్రశంసలు అన్నీ ఆ తర్వాతే. అనుభూతి కోసమే జీవించే క్షణాలు కొన్నుంటాయి, ఇవి అలాంటివే. కధ రాస్తున్నప్పుడు ఆ పాత్రలతో కొన్ని రోజులు సహ జీవనం చేస్తాం. ఆ కొన్ని రోజులు పాత్ర మనస్తత్వంతో ఘర్షణ పడుతుంటాం. ఆ విశ్లేషణ భలే బాగుంటుంది. I simply love that feel.  అందుకే రాస్తుంటాను కాబోలు.

అరా కొర చదివిన పుస్తకాలే తప్పితే సాహిత్యంతో పెద్ద పరిచయం లేదు నాకు. కానీ నాకో చెడ్డ అలవాటు, ఎదురైన  ప్రతీ సంఘటనను పరిశీలించటం, ఆలోచించటం. నా పరిసరాలు, నా చుట్టూ మనుష్యలు మనస్తత్వాల చుట్టూ తిరుతుంటాను. Good or bad, I am a reserved person. My circle is very limited. 🙂

నా రాతలను కేవలం ఆలోచనలు అని మాత్రమే అంటాను. నన్నెవరైనా రచయిత అంటే నాకు చాలా ఏంబ్రాసింగ్  గా ఉంటుంది. నా దృష్టిలో రచయిత స్కోప్ చాలా పెద్దది. Scope means depth of maturity and understanding of the world of people.

నన్నెవరైనా ఎక్కువ మెచ్చుకుంటే సిగ్గుపడతాను కుడా  🙂  I know about myself, right?

The best compliments I received so far are,

One of my Indian colleagues said once, “Your talks are very inspiring ever since you started writing your blog. Without your talks I would have gone into depression,”  నిజానికి నేను చేసింది ఏమీ లేదు. ఆవిడే చాలా ధైర్యవంతురాలు. సర్ధుబాటుకి అణిగిమణిగి ఉండటానికి నడుమ ఒక సన్నటి  గీత ఉంటుంది. Be yourself అని మాట్లాడుకునేవాళ్ళం.

పర్సనల్ స్పేస్ కధ చినుకు మాస పత్రికలో అచ్చయినప్పుడు, నాకు ఈ మెసేజ్ వచ్చింది.

చదవడం పూర్తయ్యాక, కొద్దిసేపు ఆలోచన లో పడేసింది మీ కధ. మా ఇంట్లో చాలావరకు ఇంటిపనులు ఇద్దరం కలిసే చేసుకుంటాం,, మా ఆవిడకి లేట్ అయినప్పుడు నేనే ఈవెనింగ్ వంటంతా చేస్తాను. అలా చేయటం ద్వారా నేనోదో ఆమె కి చాలా సాయం చేస్తునట్లు, అసలు అలా చేసినందుకు నాకెంతో ఋణపడి ఉండాలి అనే ఫీలింగ్ నాకూ కలుగుతుంది. (మీ కధలో రాసినట్లు) , “మీ కధ చదువుతుంటే అనిపించింది.. “కరెక్టే కదా, అతి సా ధారణంగా, భార్య భర్త సమానంగా చేసుకోవాల్సిన పనులు కదా ఇవి,. …..మరి నేనేంటి ఇలా ఫీల్ అవుతున్నాను అనిపించింది”. thank you for enlightening me.

Honestly, ఈ మెసేజ్ చదివాక నాకు చాలా ఆనందంగా అనిపించింది.

పదేళ్ళ ప్రవాసంలో నేను చాలా మిస్ అయినది, like minded people నాకు తారసపడకపోవటం. మంచి పుస్తకం చదివితేనో లేక మంచి సినిమా చూసినప్పుడో ఆ విషయాలను చర్చిచాలనిపిస్తుంది. ఆలాంటి చర్చలకు కాస్తో కూస్తో అభిరుచి ఉన్నవాళ్ళు ఉండాలి. సోషల్ నెట్వర్కింగ్ లు , బ్లాగులు ఆదరణను పొందటానికి కారణం అదే అనుకుంట!

మన సమాజంలోని హిపోక్రసి తో నాకు తగని పేచి. అందులోనూ స్త్రీల విషయాలలో మరీనూ.

నువ్వెప్పుడు లేడీ ఓరియెంటెడ్ టాపిక్స్ రాస్తున్నావు. నీకో ముద్ర పడిపోతుంది అని నా సన్నిహితులు నన్ను హెచ్చరిస్తూ ఉంటారు. I do understand their concern, at the same time..ఈ ముద్రలతో నాకేం సంబంధం? నాకేం రాయాలనిపిస్తే అదే రాస్తాను, ఎవరో ఎదో అనుకుంటే అనుకోనీ.

గత మూడేళ్ళలో నేనేం నేర్చుకున్నాను?

నా ఆలోచనల్లో కొంత క్లారిటీ, ఎంతో కొంత పరిపక్వత వచ్చింది. Of course a long way to go.

నాకు సలహాలు ఇచ్చి ప్రోత్సహించే స్నేహితులు, పెద్దలు పరిచయం అయ్యారు.

All the more I enjoy writing…

Happy New Year తో పాటూ నీ బ్లాగ్ పుట్టిన రోజని విష్ చేసే ఫ్రెండ్ ఉన్నారు. I enjoy blog wish more than new year wish.

పాత పోస్ట్ చదువుతుంటే, కొన్ని సిల్లీ గా ఉండి డిలీట్ చేసెయ్యాలి అనేలా వుంటాయి. మరికొన్ని, ఇది నేనే రాసానా అనే ఆశ్చర్యం అబ్బురం.

I know my strengths and limitations too. I don’t try to sail in multiple ships, rather I adjust space in my ship to accommodate all my priorities. Blog is simply a part of it.

నన్నెంతో అభిమానించి ప్రోత్సహించిన మిత్రులందరికీ నా హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు.