ఆ రాత్రికి మర్నాడు
ఆరాత్రి,
నల్లటి మేఘం మనసంతా కమ్ముకుంది,
హృదయానికి చిల్లులు పడినట్టు,
బోరున కళ్ళు వర్షిస్తూనే ఉన్నాయి,
ఆశలు కొట్టుకుపోయాయి,
ఆలోచనలు విరిగిపడ్డాయి,
ప్రళయం ముంచెత్తిన భావన ……
ఆ మర్నాడు,
గోరు వెచ్చటి సూరీడి కిరణాలు మనసుని తాకాయి,
హృదయం నిర్మలంగా ఉంది ఆకాశంలా,
కడిగిన ముత్యంలా మెరిసిపోతోంది లోకమంతా,
చిగురాకు కొనన నిటి బిందువులా మెరుస్తోంది ఆశ,
సప్తవర్ణాల ఇంద్రధనస్సును ఎక్కుపెట్టాయి ఆలోచనలు,
ఆ రాత్రికి మర్నాడు,
ప్రళయం కాదు ఆరంభం…
ఆలోచనలు... 
చాలా చక్కగా వ్రాసారు ప్రవీణ గారు…మరి ఆ రాత్రి అలజడి కి కారణమేంటో చెప్పనే లేదు….
nacchindhandi.. chala baaga raasaru..
Good sensible feeling indeed.
ఆ రాత్రికి మర్నాడు,
ప్రళయం కాదు ఆరంభం…
Though the one is good,Try with these landing -aa raatriki marunaadu ;nenu maru bhoomilo lenu
-Maro yuddhhaaniki sannaddhamaina sainikudilaa unnaaanu
or
– maro marubhoomi modatilo unnaanu. (Lengthens the writing but stay sensible to best what I felt)
Hari Krishana garu..Its a good suggestion..
మీ కవిత, బోమ్మ రెండు చాలా చాలా బాగున్నాయి.. ప్రవీణ గారు