ఇంతేనా మనం?

ఇంతేనా మనం??

ఆలోచనల చిక్కుముడుల నడుమ,
ఏమూలో చిక్కుకుపోయిన మనసును,
ఆవేశపు ముళ్ళులు గుచ్చి గుచ్చి బాధిస్తుంటే,
చేతకానితనం సానుభూతిగా చూస్తూ,
ఎగతాళిగా వెక్కిరిస్తుంటే,
స్వార్థానికి అసమర్ధత జతపరిచి,
బాధ్యతకు నిర్లక్ష్యం తోడుచేసి,
అసహాయతకు నిస్సహాయతను లంకె పెట్టి,
నా పరిధిని నే సౌక్యంగా నిర్ణయించుకుని,
తోచినట్టు నా చుట్టూ నే గిరి గీసుకుని,
కర్తవ్యం కేవలం కలంలో నింపి,
రాస్తున్న రాతలివి,
ఎంత రాస్తే ఏం ఉపయోగం,
ఒక్క అడుగు ముందుకు పడనప్పుడు,
స్పందన హృదయానికి మాత్రమేనా,
చేతలు చేతులకు కాదా??
ఏం, చేతులు కాలతాయనా?
మరి, రాతల సెగలు తగలట్లేదూ?
ఓహో, రాతల వాతల మంటలు మానిపోతాయనా?
అయితే,
వాతల మచ్చలతో అలాగే బతికేద్దాం,
ఎవరో తొలి అడుగు వేస్తారని,
అప్పుడు ఆ అడుగులో అడుగు కలుపుదామని,
అదే విశాల విప్లవ హృదయం అని పొంగిపోతూ,
గడిపేద్దాం రోజులు, నెలలు, సంవత్సరాలు, జీవితాలు.
ఇంతేనా మనం?