ప్రేమ, పెళ్లి, విడాకులు మీ ఇష్టం..మరి పిల్లలు?

ప్రేమ, పెళ్లి, విడాకులు  మీ ఇష్టం..మరి పిల్లలు?

 

మనిషికి స్వేఛ్చ ఎంత అవసరమో, ఆ స్వేచ్చకు హద్దు అనేది ఉండటం కూడా అంతే అవసరం. ఎవరిని ప్రేమిస్తున్నాము లేక పెళ్లి చేసుకుంటున్నాము అనే విషయాలలో మనసుకు స్వేఛ్చ అత్యవసరం. మన సమాజంలో ప్రేమ, పెళ్లి విషయాలలో కట్టుబాట్లు ఉన్నాయి. ఆ కట్టుబాట్లలో మంచి ఉంది, చెడు ఉంది. ఈ కట్టుబాట్ల కారణంగానే చాలా సంసారాలు సాగుతున్నాయి. క్షణికావేశాలకు, కోపతాపాలకు కాపురాలు కూలిపోవట్లేదు. అదే కట్టుబాట్ల కారణంగానే చాలా మంది బయటపడలేక నిత్య నరకం అనుభవిస్తున్నారు.

 

ప్రేమించటం, పెళ్లి చేసుకోవటం ఆ తర్వాత కలిసి ఉండాలా, విడిపోవాలా..ఇవన్ని వ్యక్తిగతం. అందులో స్వేఛ్చ ఎంత? కట్టుబాట్లు ఎంత అనేది వ్యక్తిని బట్టి ఆధారపడి ఉంటుంది.

పెళ్ళయిన వెంటనే వచ్చే బంధాలు, బాధ్యతలు ఒక ఎత్తు. పిల్లలు కలిగాకే తెలుస్తుంది బాధ్యత అంతే ఏమిటో, బంధంతో వచ్చే అనుబంధం అంటే ఏమిటో. ఒడుదుడుకులు ఎన్నున్నా బంధం అనేది ఉంటే సంసార నౌక సాగుతూ ఉంటుంది. కానీ, ఆ బంధం బీటలు వాడితే..చివరకు వాడిపోయేది పసి హృదయాలే.

పెద్దలు కుదిర్చిన వివాహంలో పెద్ద పాత్ర పోషించేది అదృష్టం. ముక్కు మొహం కూడా సరిగ్గా తెలీని మనిషి మన జీవితంలో ప్రవేసించేస్తారు. ఇక అప్పటినుంచి జీవితమంతా ఆ మనిషితోనే. ఆ వివాహంలోనే ఏదో మహత్తు ఉంది. అపరిచయస్తుడు(రాలు) ఆత్మీయుడిగా(రాలుగా) అతి తక్కువ సమయంలోనే దగ్గర అయిపోతారు. అలా దగ్గర కాలేనప్పుడే సమస్య.  అలా దగ్గర కాకుండానే బిడ్డకు జన్మనిస్తే అది అతి పెద్ద సమస్య.

ఒక మనిషితో జీవిత కాలం జీవించగలమా అనేది పెళ్ళయిన మొదటి రెండు సంవత్సరాలలో ఖచ్చితంగా తెలుస్తుంది. అభిప్రాయ భేదాలు అనేవి జీవిత కాలం అందరికి ఉంటూనే ఉంటాయి. ఒకే ఇంట్లో పెరిగిన ఇద్దరు పిల్లలే ఒక రకంగా ఉండరు కదా. కానీ భాగస్వామితో కలిసి జీవితమంతా జీవించగలము అనే నమ్మకం రావటానికి కనీసం 1 లేక 2 సంవత్సరాలు పడుతుంది. ఆ నమ్మకం అనేది పూర్తిగా రాకముందే పిల్లలు కనడం ఎంత వరకు సబబు?

ఒక మనిషిని అర్థం చేసుకోవటానికి జీవితం కాలం సరిపోదు అన్న మాట ఎంత నిజమో, ఒక మనిషితో సర్దుబాటు చేసుకుంటూ జీవించగలం  అనే నమ్మకం రావటానికి కొంత సమయం పడుతుంది అనేది కూడా అంతే నిజం. ఆ నమ్మకం మీదే కదా భార్యభర్తల బంధం నిలబడేది.  భార్యభర్తల బంధంతోనే కదా బిడ్డల భవిష్యత్తు నిర్మించేది.

నా సహోద్యోగి పోయిన సంవత్సరము ఇదే సమయంలో వాళ్ళ దగ్గరి చుట్టాల పెళ్ళికి సెలవు తీసుకుని ఇండియా వెళ్ళింది. ఆ టైములో తన వర్క్ కొంత నేను మేనేజ్ చేశాను. మొన్నీ మధ్య దిగాలుగా ఉంటే ఏమయింది అని అడిగా. పోయిన  సంవత్సరము పెళ్ళికని వెళ్ళాను గుర్తుందా, ఈ సంవత్సరము విడాకులకు వెళ్ళేలా ఉంది అంటూ బాధ పడింది. మొదటి పెళ్లి రోజు కల్లా కోర్టులో విడాకుల కేసు, చేతిలో  పసిబిడ్డ. విడిపోయిన వాళ్ళిద్దరూ కాస్త సమయం తీసుకుని ఎవరి జీవితాలల్లో  వాళ్ళు పడిపోతారు. మరి ఆ బిడ్డ సంగతి?? అమ్మమ్మల దగ్గరో, నానమ్మల దగ్గరో భారంగా పెరగాలి. బిడ్డ పుట్టడం కారణంగా అన్ని భరిస్తూ భార్య, భర్త కలిసి ఉండాలి అని నా ఉద్దేశ్యం కాదు. ఒకళ్ళ మిద ఒకళ్లకు నమ్మకం కలగకుండానే ఎందుకు మరో జీవికి జన్మనివ్వాలి??

“Why did the couple gave birth to a kid before even building their relation?”, అని నేను అంటే నా  సహోద్యోగి నా వైపు అదో రకంగా చూసింది. May be ఇది చదువుతున్న మీకు కూడా అలాగే అనిపిస్తుందేమో?!  మరీ materialist గా అనిపించే Practicality    అని నా కనిపిస్తుంది.

ఒక చిన్ని ప్రాణిని ఈ లోకంలోకి తిసుకోచ్చేతంత అదృష్టం దేవుడు మనకు ఇచ్చాడు. ఆ పసిప్రాణిని మన చేతుల్లోకి తీసుకున్నప్పుడు ప్రేమతో హృదయం ఉప్పొంగాలి, భారంతో హృదయం భరువెక్కకూడదు. single mother or father కి ఆ శక్తి ఉండదు అని కాదు నా ఉద్దేశ్యం. విధి తల రాతను ఎవరూ మార్చలేరు. కానీ మన చేతుల్లో ఉన్నది మనం దిద్దుకోవచ్చు కదా.  పెళ్లి చేసుకున్నాం, పిల్లల్ని కన్నాం అనికాకుండా పెళ్లి చేసుకున్నాం, భార్య భర్తల మధ్య ఉండాల్సిన బందం కనీసం basic గా అయినా ఏర్పరుచుకున్నాం, అప్పుడు కన్నాం పిల్లల్ని అని ఉంటే బాగుంటుంది.

(ఇది కేవలం నా అభిప్రాయం మాత్రమే. నేను చుసిన కొన్ని సంఘటనల మూలంగా ఏర్పరుచుకున్న అభిప్రాయం)