పోస్ట్ చెయ్యని ఉత్తరాలు : పతిదేవులకు పత్నీదేవత రాసిన ఉత్తరం: ( భార్యలకు మాత్రమే. భర్తలకు నిషేధం.)

పోస్ట్ చెయ్యని ఉత్తరాలు : పతిదేవులకు పత్నీదేవత రాసిన ఉత్తరం: ( భార్యలకు మాత్రమే. భర్తలకు నిషేధం.)

This post is only for ladies. If some husbands read this, they may feel hurt or guilty. So, gentleman, I kindly request you not to read this and hate me…please…(నన్ను తిట్టకండోయ్)

 ప్రియాతి ప్రియమైన పతిదేవులకు పత్నీదేవత ప్రేమతో రాస్తున్న ఉత్తరం,

                 ఉభయ కుశలోభరి! ఎన్నో యుగాలుగా మీకో ఉత్తరం రాద్దామనుకుంటున్నా, ఈ యుగంలో సాహసిస్తున్నా. వినే శక్తి లేని మీకు చదివే శక్తి కనీసం ఈ కలియుగంలోనన్నా ఉందేమోనని ఆశ పడుతున్నా.

గమనిక: నువ్వు అన్నచోటల్లా  మీరు అని చదువుకోవాలని ప్రార్ధన:

నువ్వో  యోధుడిలా యుద్ధానికి తరలి వెళ్లావు. నేను నాలుగు గోడల మధ్య, నీ కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉన్నాను. ఉహించుకుంటూ, భయపడుతూ, దైర్యన్నిచ్చుకుంటూ, ప్రార్ధిస్తూ భారంగా కాలాన్ని వెల్లదీస్తున్నాను. ఎవరి కష్టం ఎక్కువ? నీదా? నాదా? అని మాత్రం అడగకు. ఏ వేదాల్లోనూ, ఉపనిశత్తుల్లోనూ సమాధానం ఉంటుందని అనుకోను.

నువ్వు వీరుడిలా తిరిగివస్తాను. నీకు విజయ తిలకందిద్ది, మంగళ హారతి ఇచ్చి స్వాగతం పలుకుతాను. నీ కళ్ళలో కనిపించే విజయంలో, నేను నా విజయాన్ని వెతుక్కుంటాను. అంతటితో నా ఎదురుచుపుల సమరం అంతం అవ్వాలని ఆశ పడతాను.  నువ్వు మాత్రం వీధి గుమ్మంలో ఆగిపోయి, అరుగుపై ఆసీనుడివై, చీకటి పడే దాకా నీ విజయగాధలు ఇరుగుపొరుగు అందరికీ విడమర్చి చెపుతూనే ఉంటావు. ఏ గుమ్మం లోపలో, కిటికీ వెనకాలో నిలబడి నువ్వు చెప్పేవన్నీ వింటూ ఉంటాను. ఆఖరి అతిధిని సాగనంపి ఏ చీకటి వేళలోనో ఇంట్లోకి వస్తావు.

నీకోసం పంచభక్ష్య పర్వాన్నాలు వండి వడ్డిస్తాను. “నువ్వు తిన్నావా” అని ముక్తసరిగా నువ్వడిగే మాటలో భాద్యత మాత్రమే ఉందో, ప్రేమతో కలిసిన భాద్యత ఉందో ఇన్ని యుగాలుగా నీతో కాపురం చేస్తున్నా నేను గ్రహించుకోలేకపోయాను.

నీకు అన్నం వడ్డిస్తూ ఆశగా ఎదురుచూస్తాను, నీ పరాక్రమాలు నాకు చేపుతావేమోనని. కుటుంబం గురించి నాలుగు ప్రశ్నలు అడుగుతావంతే!

నా ఎదురుచూపు నాతోనే ఉండిపోతుంది ఎప్పుడునూ.

కాలక్రమంలో నా బాధ్యతలు నాతోనే ఉన్నాయి. నీ బాధ్యతలు కూడా స్వీకరించాను. అందులో నాకేమి బాధ లేదు, నీ పని, నా పని కూడా అనుకోవటం లో నాకెంతో తృప్తి ఉంది.నాకు project works ఉన్నాయి,  డెడ్ లైన్స్ ఉన్నాయి, ఆఫీస్ pressures ఉన్నాయి. నీతో పాటు నేను ఏ late evening యో ఇంటికి వస్తున్నాను.

నా ఇంటి పని, వంట పని నాదే. నీకు  మాత్రం టీవీ, క్రికెట్, news, కంప్యూటర్. నువ్వేదో ఇంట్లో పనంతా చేసెయ్యాలని నేననుకోను. నాతొ పాటు వంటగదిలోకి వచ్చి ఆ రోజు నీ ఆఫీసులో జరిగిన సంగతులు  నాకు చెప్పాలని, నేను చెప్పే కబుర్లు నువ్వు వినాలని ఎదురుచూస్తాను అంతే.

ఆ ఎదురుచూపు నేటి దాకా ఎదురుచూస్తూనే ఉంది…

 అంతా నేనే అనుకుంటాను, ఏది నాది కాదని అనుదినం గుర్తుచేస్తూనే ఉంటావు. అయినా నేను అంగీకరించలేను.

నీలో సగభాగమనుకుని,
నా పూర్తి భాగం నీకిచ్చేసి,
నన్ను నేను మరచిపోయి,
నీలో నన్ను కోల్పోయి,
నాకంటూ ఏది మిగలక,
మిగిలినవేవి నావికాక,
ఒంటరిగానే మిగిలాను నేటిదాకా.

అంతులేని నస అంటావు, అంతంలేని సాధింపులంటావు, నేనొప్పుకుంటాను. కానీ ఆ పిచ్చితనం వెనుక వున్నా పిచ్చి ప్రేమ కనిపించదా?

సిరి సంపదలు కురిపిస్తున్నా, పేరు ప్రఖ్యాతలు వ్యాపిస్తున్నా, నీకు ఇంకేమి కావాలంటూ ఎన్ని తరాలు నడిపేస్తావు? ఎన్ని యుగాలు గడిపేస్తావు?

ప్రపంచాన్ని జయించావు, విశ్యాన్ని అర్ధం చేసుకుందామని అహర్నిశలు ప్రయత్నిస్తున్నావు. నీకు జన్మ నిచ్చిన తల్లిని, నీ జీవితాన్ని పంచుకున్న భార్యని అర్ధం చేసుకోగలిగావా?

నువ్వు సంపాదించిన ఆస్తి కాదు, నువ్వు కట్టించిన భవనం కాదు, నువ్వు చేపించిన నగలు కాదు..నీతో గడిపిన మధుర స్మృతులు, నువ్వు నాకిచ్చిన గౌరవం, నీకు నాపైన ఉన్న ప్రేమ, అంతులేని ప్రేమ..అర్ధం చేసుకునే శక్తి ఉందా నీకు??

భూమి పుట్టక నుంచీ, నువ్విలాగే ఉన్నావా? లేక నడమంత్రపు సిరిలాగా నెత్తి కేక్కించుకున్నావా ఈ పురుశంహకారాన్ని?
రాజ్యాల ఆక్రమణలో, ధనం సంపాదనలో ఆపాదించుకున్నావా ఈ నిర్లక్ష్యాన్ని?

ఈ ఉత్తరం ఎప్పటికీ నీకు చేరదు, ఎందుకంటే నాకు నీ హృదయం చిరునామా తెలీదు. సప్త సముద్రాలు దాటి వచ్చాను, ఇప్పుడు ఏ  మాంత్రికుడి మంత్ర దండంలో దాక్కుని ఉందో  నీ హృదయం కనిపెట్టే ప్రయత్నంలోనే ఉన్నాను నేను.   
                                                                    ఇట్లు,
                                                                    యుగాలుగా కాపురం చేస్తున్న మీ భార్య